Jednoosobowa kapituła przedstawia:
JUNIOR SEZONU
(w 2014 wyróżniony został Cene Prevc)
 |
| Johann André Forfang (fot. z oficjalnego profilu zawodnika na Facebooku) |
W tym roku nie miałem szczególnych wątpliwości. Ten tytuł przyznaję Johannowi André Forfangowi. Brat nieskaczącego już Daniela (dawnego letniego rekordzisty Wielkiej Krokwi) był jednym z objawień sezonu. Zdobył mistrzostwo świata juniorów, a w Pucharze Świata kilka razy mieścił się w pierwszej "10" (w Vikersund stanął nawet na podium). Forfang nie jest zresztą jedynym skoczkiem z niezwykle zdolnego młodego pokolenia Norwegów. Takie talenty jak Sjoeen, Bjoereng, czy Granerud mogą szybko zadomowić się w światowej czołówce. W obliczu odejścia Bardala i kilku seniorów z bezpośredniego zaplecza trzonu kadry będzie im jeszcze łatwiej znaleźć miejsce w składzie ekipy Alexandra Stöckla.
OUTSIDER SEZONU
(2014: Sorin Iulian Pitea)
To był niezły sezon dla outsiderów. Holender Lars Antonissen, który jako pierwszy od dawna Holender wystąpił w Pucharze Świata (ostatnim był Christoph Kreuzer w 2004 roku). Antonissenowi udało się przebrnąć kwalifikacje w Oslo i wystąpić w konkursie głównym. Z kolei Turek Samet Karta wygrał zawody Pucharu FIS w amerykańskim Brattleboro, co było pierwszym tureckim zwycięstwem w zawodach "na szczeblu centralnym". Ale wyróżnić Laurem postanowiłem skoczka, który w tym sezonie wprowadził na ten sam szczebel reprezentację Wielkiej Brytanii po latach niebytu (niebyt ten próbował przerwać weteran James Lambert, któremu kłody pod nogi rzucał FIS). Urodzony w Kanadzie i mieszkający w USA brytyjski skoczek Jake Lock zadebiutował w FIS Cupie i zdołał w ciągu trzech konkursów uzbierać 7 punktów do klasyfikacji (z gorszym skutkiem występował także jego brat Robert - nie awansował ani razu do II serii). Oby tak dalej!
SKOCZNIA SEZONU
(2014: Bloudkova Velikanka w Planicy)
 |
| Letalnica (fot. Mikołaj Szuszkiewicz) |
Choć wbrew szumnym zapowiedziom nie padł na niej rekord świata, to przebudowana Letalnica bratov Gorišek wydaje się być skocznią doskonałą. Skoki na niej - nie dość że widowiskowe, to jeszcze dalekie i bezpieczne. I chyba łatwiejsze dla słabszych skoczków niż w Vikersund, co łatwo można wywnioskować oglądając tegoroczne zawody z obu tych miejsc. Koniec przebudowy Letalnicy dopełnił modernizację planickiego kompleksu, o którym zaryzykuję stwierdzenie, że jest w tym momencie najlepszy na świecie. Zresztą Planica dostaje ode mnie wyróżnienie drugi rok z rzędu - po Laurze dla Bloudkovej Velikanki.
OBJAWIENIE SEZONU
(2014: Thomas Diethart)
 |
| Rune Velta (fot. Hill Size Magazine) |
Czy skoczek, który był już wicemistrzem świata w lotach i zajmował pojedyncze miejsca na podium w zawodach PŚ może być jeszcze objawieniem? Czy kolejne sukcesy nie są w takim przypadku naturalną i spodziewaną koleją rzeczy. Raczej nie w tym przypadku. Wybitny występ Rune Velty na MŚ (cztery starty i cztery medale, w tym dwa złote) był dla wielu szokiem. Czy nowy mistrz świata z normalnej skoczni nawiąże jeszcze kiedyś do genialnego Falun 2015? Medali przywiezionych ze Szwecji nikt od niego oczekiwał. Teraz presja będzie ogromna. To, czy zapisze się w historii jako "skoczek jednych zawodów" czy nie będzie zależało w dużej mierze od odporności psychicznej zawodnika. Jeśli da sobie radę z tym, to swoim skoczniołazowskim okiem widzę go jeszcze niejednokrotnie na podium wielkich imprez.
POLSKI LAUR SKOCZNIOŁAZA
(2014: Krzysztof Biegun - za zwycięstwo w zawodach PŚ i koszulkę lidera)
 |
| Podium MP w Zakopanem. (fot. Hill Size Magazine) |
Pora na pierwsze z wyróżnień specjalnych - dla wyjątkowych wydarzeń lub ludzi, których trudno przypisać do pozostałych kategorii. W zeszłym roku takim laurem (w ramach krajowego podwórka) wyróżniłem pierwsze zwycięstwo w PŚ Krzysztofa Bieguna i fakt liderowania tego zawodnika w klasyfikacji PŚ. W tym roku uznałem, że grzechem byłoby nie wyróżnić stojących na bardzo wysokim poziomie sportowym marcowych mistrzostw Polski na Wielkiej Krokwi w Zakopanem. Podczas tych zawodów dwa razy padł rekord skoczni (najpierw wyrównany przez K. Bieguna - 140,5 metra, a następnie pobity przez Kamila Stocha - 141,5 m). Ale oprócz tego oddano dwa nieustane skoki powyżej 140 metrów (141,5 m Piotra Żyły i przede wszystkim 144 m Klemensa Murańki). Takiego fruwania na świetnie przygotowanej Wielkiej Krokwi (już po zakończeniu sezonu PŚ) absolutnie się nie spodziewałem! Poza tym wyniki przyniosły kilka ciekawych rozstrzygnięć, chociażby srebro Andrzeja Stękały, czy czwarte miejsce Jakuba Kota. Były to najlepsze MP, jakie miałem do tej pory okazję oglądać*. Dla polskich skoczków - po bardzo trudnym sezonie (choć przecież medalowym - z brązem MŚ!) była to (mam nadzieję) zapowiedź tego, że teraz będzie już tylko z górki.
* - Co ciekawe, najgorsze także odbyły się w minionym sezonie. Za takie uznaję grudniową mękę w Wiśle-Malince.
Wyróżnienia w kolejnych kategoriach już wkrótce!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz